ضمن تشکر از استقبال شدید دوستان!!!
و اما ادامه ی داستان.

چند سری گزیده ی ابیات:

گفت با جسم آیتی تا جان شد او
گفت با خورشید تا رخشان شد او

تا بگوش ابر آن گویا چه خوانده است
کو چو مشک از دیده خد اشک راند

تا بگوش خاک حق چه خوانده است
کاو،مراقب گشت و خاموش مانده است

در تردد هر که ا و آشفته است
حق به گوش او معما خوانده است
-------------------------------------------------------------------

نشنود آن نغمه ها را گوش حس
کز ستمها گوش حس باشد نجس

نشنود نغمه پری را آدمی
کو بود ز اسرار اعجمی

گر چه هم نغمه پری زین عالم است
نغمه دل برتر از هر دو دم است

که پری و آدمی زندانی اند
هر دو در زندان این نادانی اند

نغمه ها ی اندرون اولیا
اولا گوید که ای اجزا بیا

هین ز لا و نفی سر ها بر زنید
این خیال و وهم یکسو افکنید