چشمه های خروشان تو را می شناسند موجهای پریشان تو را می شناسند پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی ریگهای بیابان تو را می شناسند نام تو رخصت رویش است و طراوت زین سبب برگ و باران تو را می شناسند از نشابور بر موجی از «لا» گذشتی ای که امواج طوفان تو را می شناسند اینک ای خوب فصل غریبی سر آمد چون تمام غریبان تو را می شناسند کاش من هم عبور تو را دیده بودم کوچه های خراسان تو را می شناسند
بوی زیارت
دور سقاخانه می گردد نسیم دانه می پاشد کنار حوض آب چادرش بوی زیارت می دهد بوی اشک و گریه و بوی گلاب
آسمان چشم او پر می شود باز، از پرواز شاد کفتران صحن را آهسته جارو می کند خادمی با دستهای مهربان
می نشیند در نگاه خیس او مثل یک گل، سایه فواره ها قلب من پر می کشد مثل نسیم هردومان هستیم مهمان رضا
تاریخ : یکشنبه 90/2/18 | 3:25 عصر | نویسنده : رضا | نظر
بوی زیارت 