خداوند به اندلس طبیعت سحرانگیز وزیبایی عطا کرده است ...کوههای سرسبز ،دشتهای زیبا وآواز پرندگان بر روی شاخه ی درختان ... همه ی اینها تأثیر بسزایی بر زیبایی اندلس دارد، که دلها را به وجد می آورد وجانها را به سوی آن می کشاند. از اینجاست که دلیل دلبستگی اندلسی ها را به این سرزمین می یابیم، به درختان چشم می دوزند وشروع به سرودن مرواریدهایی در وصف باغها وبوستانهای مهیج می کنند.

وزیبایی طبیعت اندلس تنها دلیل شکوفایی شعر طبیعت نیست بلکه زندگی مجتمع اندلس نیز در بوجود آمدن این شعر تأثیر داشته است، که نماینده وابستگی شعرای اندلس به محیط وترجیح دادن آن بر دیگر محیطهاست وبخاطر اینکه هنرشان سرودن شعر است طبیعت اندلس را همانگونه که خداوند آنرا در دشتها، باغها، رودها، کوهها، آسمان وستارگان آفریده است به تصویر می کشند. کما اینکه هنرشان در وصف طبیعت را در توصبف قصرها، مساجد، برکه ها وحوضها نشان داده اند .

از آن سو همه ی این محاسنی که طبیعت به سرزمین اندلس بخشیده در واقع همان مرجع اولیه شعرای اندلس است که در شعرشان ازآن الهام گرفتند وازآن در بدست آوردن فیض پربار در سروده هایشان در مورد وصف طبیعت کمک گرفتند، شعری که در تمجید زیبایی طبیعت سرزمینشان سرودند.

وشاید مهم ترین چیزی که در شعر اندلس قابل ملاحظه است هنر تشخیص طبیعت وبه تصویر کشیدن زیباییهای آنست وهنر تشخیص را می توانیم در شعر ابن خفاجه ببینیم که از مشهور ترین شعرای وصف طبیعت است کسی که خود وشعرش را وقف طبیعت نمود واز حدود آن تجاوز نکرد واهداف دیگر شعرش را نیز در مورد طبیعت ووصف رودها، شکوفه ها، باغها، حوضها، شکوفه های خوشبو وبوستانها سرود .

واندلسی ها هنری جدید در شعر بوجود آوردند که با محیطی که در آن غزل وشراب وغناء شایع بوده  است هماهنگی دارد وآن شعر «موشحات» است که شعرای اندلس با اختراع آن بر شعرای مشرق برتری یافتند اگر چه این هنر نیز بعد ها در مشرق نیز گسترش یافت.

کلید واژه ها: طبیعت، شعر طبیعت، میوه ، شکوفه، باران و برف، پدیده های طبیعی